Baliwan

Sa pagiging distress lage sa buhay, minsan na e'inspire tuloy ako na sana maging baliw na lang. Feeling ko kasi wala na silang feelings, tila wala na rin silang kapagoran kakalakad kahit saan, parang hindi na rin sila na gugutom---at kung gutom man unli naman pagkain nila sa daan...weeeheee... =)

Bilib rin ako sa confidence nila. Wala silang pakialam anuman sabihin ng mga tao sa kanila, wala silang pakialam sa pamatay amoy nila, sa damit nila, sa buhok, sa paa, sa langaw, sa dumi, sa matraffic na daan, sa lubak na kalsada, global warming, baha, mahal na bill ng kuryente, internet, cell phone load, bigas, leptospirosis, kung suspek nga ba si ramona, kay anne curtis na nagka-album na, o kay justin bieber kung ama na ba talaga....Ang sa kanila lang----ay iwan ko ba...

Sa tingin ko ang lakas rin ng immune system nila-----kasi kahit palaboy-laboy sila sa daan---under the sun at biglaang ulan-----never ko pa silang napansing umuubo o nagkasipon man lang... O diba? para silang mga zombie...pero di lang nanganga-in ng tao---nambabato lang, nangdudura, nangangaway, nanghihingi, at kung anu-ano pa...pero bilib rin ako sa mga normal na tao dahil okay lang din sa kanila---kumbaga normal lang sa kanila....O dibuh? gusto ko na talaga maging baliw.....wala rin kasi silang pakialam sa mundo....waaaaaaaaaaaaaaah...!!!


baliw na rin siguro ako sa ka-iisip nito...hehe